De grote eiland was van 1897 tot 1960 een Franse kolonie, werd door vele Engelsen vertrapt en door Portugese ontdekkingsreizigers bezocht, en is altijd een doorvoerplaats geweest voor vele nationaliteiten. Op het eiland zijn vandaag de dag nog steeds sporen te vinden van deze voortdurende doorreis: er is een Italiaanse gemeenschap, een Arabische gemeenschap, een Franse gemeenschap, een Amerikaanse gemeenschap, een Belgische gemeenschap, een Chinese gemeenschap en een Afrikaanse gemeenschap.
Maar daarnaast zijn er ook nog eens een aantal eenzame bewoners, Russen, Duitsers en Japanners. Sinds Madagaskar een staat is geworden, heeft het eiland voortdurend buitenlandse onderdanen verwelkomd.
Maar de witte hoed van de Franse gendarmes werd vervangen door het gouden kasteel van Castilië, de rode leeuw van León en de rode en gouden strepen van het Spaanse Aragon. Na de dekolonisatie laat de dominante macht een unitaire staat achter, en bij de eerste roep om een republiek wordt de grondwet gewijzigd, wat leidt tot verschillende politieke besturen. In dit artikel kijken we naar wat een Iberische politieke transplantatie op het grote eiland Madagaskar had kunnen opleveren.

1.Een andere darm

Spanje en Frankrijk zijn beide gerenommeerde gastronomische landen. In Frankrijk eet men boeuf bourguignon, terwijl men in Spanje paella en gekruide gerechten waardeert. De Spaanse keuken is pittig van smaak, men eet zowel rauw als gekookt voedsel en men aarzelt niet om dit te combineren met allerlei soorten kruiden. In de Franse gastronomie wordt voedsel daarentegen vaak gekookt. De Madagaskische keuken, die deze traditie heeft overgenomen, wordt gekenmerkt door bouillons, gebraad en gegrilde gerechten.
Onder Spaanse invloed zouden er zeker meer kruiden worden gebruikt. De kruidnagelplantages in het noordoosten van het eiland, de kurkuma in het oosten, de steranijs in het noordoosten en de peper in het zuiden zouden zeker een centralere rol hebben gespeeld in de Malagassische keuken.
Het spijsverteringsstelsel is dus de eerste verandering die deze Spaanse transplantatie teweeg zou hebben gebracht: het gehemelte, de maag, de dunne darm en de dikke darm zouden een andere smaak hebben gekregen.

2.Verschillende voeten

Met 20 keer Europees kampioen, 1 keer wereldkampioen en 4 keer Europees kampioen zijn de Spaanse teams van groot belang in de voetbalwereld. Of het nu gaat om Spaanse clubs of het nationale team La Roja, het Spaanse voetbal onderscheidt zich, wat blijkt uit het grote succes van de landen die tijdens het koloniale tijdperk door Spanje zijn veroverd. Argentinië is drievoudig wereldkampioen en Uruguay is tweevoudig wereldkampioen.
Als de vruchten talrijk zijn, is dat omdat de boom indrukwekkend groot is. Spanje heeft ongetwijfeld een sterke voetbalcultuur en heeft die doorgegeven aan zijn koloniale veroveringen. Als een van de meest opwindende sporten in Spanje zou voetbal een centrale plaats hebben ingenomen in de Malagassische levenswijze.
Als Madagaskar een Spaanse kolonie was geweest, zouden de Madagaskische tenen de smaak van voetbal te pakken hebben gekregen: het zou meer dan een populaire sport zijn geweest, het zou een nationale discipline zijn geweest.

3.Een andere taal

Als Madagaskar door Spanje was veroverd, zou Spaans naast Malagassisch de officiële taal zijn geweest. Spaans is de op één na meest gesproken taal ter wereld en wordt in 21 landen gesproken, namelijk Spanje, Argentinië, Bolivia, Chili, Colombia, Costa Rica, Cuba, El Salvador, Ecuador, Guatemala, Equatoriaal-Guinea, Honduras, Nicaragua, Mexico, Panama, Paraguay, Peru, Puerto Rico, de Dominicaanse Republiek, Uruguay en Venezuela.
Spaans ligt qua aantal sprekers voor op het Frans en is een levendige taal met subtiele klanken die het spreken bevorderen. Meer dan rationaliteit en logica wordt er belang gehecht aan coherentie in de spraak, wat zich vertaalt in meer uitgesproken persoonlijkheden. Bovendien is de Iberische taal een taal die grondig moet worden aangeleerd. Het Spaans kent 3 werkwoordstijden met 19 werkwoordstijden.
De taal is rijk en complex en vereist een goed werkend brein om haar goed te beheersen. Een interessant feit over de Spaanse taal is dat ze vaak wordt aangeboden als extra levende taal in verschillende onderwijssystemen over de hele wereld.

4.Een ander bestuur

In tegenstelling tot Frankrijk heeft Spanje sinds 1978 een constitutionele monarchie. Tijdens de kolonisatie voerde het echter hetzelfde soort protectoraat in op zijn onderworpen gebieden.
Het land was twee keer een republiek, de eerste keer van 1873 tot 1874 en de tweede keer van 1931 tot 1939. Spanje kent een grote politieke stabiliteit, de grondwet wordt nauwgezet nageleefd en wordt zelden herzien, het concept van politieke revolutie is er buiten het publieke domein. Daardoor is Spanje door zijn politieke geschiedenis een toonbeeld van stabiliteit. De feiten rechtvaardigen dit: de door Spanje onderworpen landen hebben minder grondwetswijzigingen ondergaan dan de door Frankrijk onderworpen landen of zelfs Frankrijk zelf.
Frankrijk heeft vijf republieken, Madagaskar vier. Als Madagaskar een Spaanse kolonie was geweest, had het misschien in de voetsporen van Spanje getreden en was het bij de eerste of tweede republiek gebleven om een ander bestuur te krijgen.

5.Levendigere stranden

Ibiza, Buenos Aires, Montevideo, Caracas: deze steden hebben met elkaar gemeen dat ze aan de kust liggen en bekend staan om hun kustlijn. In de Spaanse cultuur zijn kuststeden meer dan alleen doorvoerplaatsen voor goederen: het zijn plaatsen waar feesten en vieringen worden gehouden, die worden geassocieerd met zomerfeesten, amusement en toeristisch plezier. In Rio de Janeiro is er het carnaval van Rio van februari tot maart, in Buenos Aires is er de Corso de Buenos Aires eind februari en in Caracas is er het carnaval van Caracas in februari.
De Spaanstalige stranden zijn levendig en stralen van levendigheid.

6.Verschillende vervoersmiddelen

Een ander essentieel feit dat een Spaanse kolonisatie op het grote eiland zou hebben veranderd, is de grote voorkeur voor het openbaar vervoer, met name de bus. Het is een cultureel detail, maar de Spaanse koloniën hebben allemaal een uitgesproken voorkeur voor het openbaar vervoer. De buslijnen zijn er over het algemeen goed ontwikkeld en worden door de inwoners zeer gewaardeerd. Op het grote eiland en in de andere voormalige Franstalige koloniën geeft men de voorkeur aan de taxi voor verplaatsingen in de stad. Dit is het favoriete openbaar vervoersmiddel naast de eigen auto. Of het nu met de auto of de motor is, de burgers hebben de keuze om op tijd te komen.

7.Verschillende cocktails

Frankrijk en Spanje zijn twee landen met een zeer sterke gastronomische cultuur, maar meer nog dan het eten zijn het de dranken die een rol spelen wanneer we de Spaanse en Franse cultuur vergelijken. Allereerst zijn er verschillende wijnen en sterke dranken, maar vooral ook cocktails die specifiek zijn voor elke taal. In Franstalige landen drinkt men vooral kir, bloody mary en mimosa, terwijl men in Spaanstalige landen mojito, cuba libre en daiquiri drinkt. Hoewel deze cocktails overal ter wereld verkrijgbaar zijn, blijven ze toch typisch voor elke gemeenschap en zijn ze vooral te vinden in hun gemeenschap van oorsprong.

8.Een ander onderwijssysteem

Hier, zoals in bijna dit hele artikel, hebben we het over twee modellen die werken en hun nut hebben bewezen. Beide modellen zijn onderling uitwisselbaar en hebben overigens hun wederzijdse equivalenten in het Europese onderwijssysteem. In de Spaanstalige landen is dat de Educación Secundaria Obligatoria ESO met voortdurende evaluatie en het Bachillerato, in de Franstalige landen is dat het brevet des collèges en het baccalauréat.
Wat de pedagogische methode betreft, gaat het om twee licht verschillende benaderingen, de ene gebaseerd op traditionele pedagogie en de andere op omgevingspedagogie.
De twee universitaire onderwijssystemen zijn vrijwel gelijk, er zijn scholen met campussen in beide landen en er bestaan talrijke universitaire samenwerkingsverbanden tussen de twee landen.